جدول جو
جدول جو

معنی علامه ثانی - جستجوی لغت در جدول جو

علامه ثانی
(عَلْ لا مَ یِ)
محمدباقر بن محمداکمل، معروف به آقای بهبهانی، و استاد اکبر، و مروح ملت، و سیدالبشر، و علامۀ ثانی، و محقق ثالث. او از شاگردان سیدصدرالدین قمی بود. پدرش نیز از فضلای عصر خودو از شاگردان شیخ جعفر قاضی و ملا میرزا شیروانی و علامه مجلسی بود. مادرش دختر نورالدین بن ملا محمدصالح مازندرانی است و جدۀ پدری مادرش عالمۀ فاضله آمنه بیگم دختر مجلسی اول و خواهر مجلسی ثانی است، ازین رو از اولی به جد و از دومی به خال تعبیر میکند. ولادتش به اختلاف روایت در سال 1116 یا 1117 یا 1118 هجری قمری در اصفهان بود. و مدتی در بهبهان سکونت کرده و اخیراً در کربلای معلی اقامت گزید. وفات او در سال 1205 یا1206 یا 1208 هجری قمری است، و در حرم مطهر سیدالشهداء مدفون گشت. از وی پرسیدند که به چه وسیله بمراتب عالیۀ علمیه ارتقا جستی ؟ فرمود که در نفس خود چیزی سراغ ندارم که مایۀ استحقاق من باشد، جز اینکه خودم را لاشی ٔ محض پنداشتم و در شمار موجودات نیاورده، و در تعظیم و توقیر علما و ذکر خیر ایشان و محترم داشتن اسامی ایشان جدّی وافی بکار برده و تا آنجا که مقدور بود در تحصیل علم و دانش فروگذاری نکردم. تألیفات وی عبارتست از: 1- ابطال القیاس. 2- اثبات التحسین و تقبیح العقلیین. 3- الاجتهاد و الاخبار، در رد اخباری. 4- احکام العقود. 5- الاستصحاب. 6- اصاله البراءه. 7- اصاله الصحه فی المعاملات و عدمها. 8- اصول الاسلام و الایمان. 9- الامامه. 10- التحفه الحسینیه. 11- التعلیقه البهبهانیه. 12- التقیه. 13- حاشیۀ ارشاد علامه. 14- حاشیۀ تهذیب علامه. 15- حاشیۀ شرح ارشاد اردبیلی. 16- حاشیۀ مدارک. 17- حاشیۀ مسالک. 18- حاشیۀ معالم. 19- حاشیۀ وافی. 20- شرح مفایخ الکلام. 21- مصابیح الظلام... (از ریحانه الادب ج 1 ص 22 از مستدرک الوسائل و روضات الجنات، قصص العلماء، هدیهالاحباب)
لغت نامه دهخدا

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

(عَلْ لا مَ)
محمد بن محمد بن ابوجعفر بویهی، مکنی به ابوجعفر و ملقب به قطب الدین وقطب المحققین. وی اهل ورامین از توابع ری بوده و نسبش به آل بویه میرسد. وی از شاگردان علامۀ حلی بود و قواعد علامه را با خط خود نوشته است. در طبقۀ فوقانی مدرسه ای که وی تحصیل میکرد شخص دیگری با لقب قطب میزیست لذا علامه رازی به قطب تحتانی و آن دیگری به قطب فوقانی شهرت داشتند. در امامی بودن وی شک و شبهه ای نیست اما در روضات الجنات سعی شده است که تسنن وی ثابت گردد. از جمله تألیفات اوست: 1- بحر الاصداف، که حاشیه و شرح کشاف است. 2- تحریر القواعد المنطقیه فی شرح الشمسیه. 3- تحفه الاشراف فی شرح الکشاف، که بزرگتر از بحر الاصداف است. 4- تقسیم العلم. 5- حاشیۀ قطبیه، که شرح قواعد علامه حلی است. وفات او را 766 هجری قمری نقل کرده اند، اما شهید اول آن را 776 گفته است. (از ریحانه الادب ج 2 ص 303 از منهج المقال و روضات الجنات ص 530 و هدیهالحباب ص 217 و مجالس المؤمنین ص 165و مستدرک الوسائل ص 447 و طبقات الشافعیه ج 6 ص 31 و قاموس الاعلام ج 3 ص 2241). و نیز رجوع به ابوجعفر شود
لغت نامه دهخدا
(عَلْ لا مَ دَ)
نام او بصورتهای مختلف ابن اسعد، ابن سعد، سعدالدین اسعد کازرونی دوانی صدیقی، آمده است. ولی شهرت وی همه جا به علامه دوانی است. نسب او به ابوبکر خلیفه میرسد و از احفاد محمد بن ابوبکر است. وی حکیمی بود کامل و متکلم و محقق و شاعر و منطقی که در تمام علوم متداول زمان خود خصوصاًدر عقلیات وارد و مرجع استفادۀ افاضل روم و خراسان و ترکستان بود. وی در عهد سلطان ابوسعید تیموری مدتی قضاوت فارس را به عهده داشت. وی در ابتدا شافعی مذهب بوده و عاقبت به شیعه گرویده است. وفات او را به اختلاف بین سالهای 902 و 928 هجری قمری ذکر کرده اند که 907 یا 908 به یقین نزدیک تر است. تألیفات وی را از صد متجاوز دانسته اند که برخی از آنها بدینقرار است: 1- اثبات الواجب الجدید. 2- اثبات الواجب القدیم، که آن را بنام سلطان محمد فاتح (متوفی در 886) تألیف کرده است. 3- اخلاق جلالی، که نام آن لوامع الاشراف فی مکارم الاخلاق است. 4- استکاکات الحروف و طبایعها و اعدادها و ما یتعلق باعداد الحروف من المسائل الموسومه ’ارثماطیقی’. 5- افعال العباد، که در سال 1315 هجری قمری در ضمن مجموعه ای بنام کلمات المحققین چاپ شده است. 6- افعال اﷲ تعالی. 7- انموذج العلوم، که حاوی تحقیقاتی در بعضی از مسائل حدیث و فقه و اصول و طب و تفسیر و کلام و هیئت و هندسه و منطق و ارثماطیقی و بعضی خلافیات است. 8- الانوار الشافیه. 9- تحفۀ روحانی، در علم حروف و خواص و اسرار آنها. 10- التصوف و العرفان. 11- تفسیر آیۀ کلوا و اشربوا و لاتسرفوا، که آیۀ 29 از سورۀ اعراف (7) است. 12- تفسیر سورۀ اخلاص. 13- تفسیر سورۀ جحد (قل یا أیها الکافرون). 14- تنویر المطالع جدید، که حاشیه ای است بر حاشیۀ جدید میر صدرالدین دشتکی بر شرح مطالع قطب الدین رازی. 15- تنویر المطالع قدیم، و آن حاشیه ای است بر حاشیۀ قدیم دشتکی بر شرح مطالع رازی. 16- التوحید. 17- الجبر و الاختیار. 18- حاشیۀ تحریر القواعد المنطقیه فی شرح الشمسیه. و این کتاب تحریر، همان شرح قطب الدین رازی بر شمسیۀ نجم الدین کاتبی است. 19- حاشیۀ أجدّ بر شرح تجرید قوشچی. 20- حاشیۀ جدید بر شرح تجرید قوشچی. 21- حاشیۀ قدیم بر شرح تجرید قوشچی. در الذریعه آرد که دو شرح جدید و أجدّ در کتاب خانه رضویه موجود است. و در معجم المطبوعات گوید که حاشیۀ شرح قوشچی در اسلامبول چاپ سنگی شده، ولی معلوم نیست که کدام یک از این سه شرح است. 22- زوراء، در حکمت، که در قاهره به چاپ رسیده است. 23- شرح تهذیب المنطق، که نام آن العجاله است و در لکنهور با چند رسالۀ دیگر یک جا چاپ شده است. 24- شرح العقائد العضدیه، که در اسلامبول پترزبورغ چاپ شده است. 25- شرح هیاکل النور شهاب الدین یحیی سهروردی. 26- نور الهدایه. (از ریحانه الادب ج 2 ص 26 از روضات الجنات ص 162 و هدیه الاحباب ص 136 و قاموس الاعلام ج 3 ص 1824 و لغات تاریخیه و جغرافیهاحمد رفعت ج 3 ص 248 و مجالس المؤمنین ص 167 و نور سافر ص 133 و آثار عجم ص 309 و الذریعه). شیخ علی دوانی قمی نیز کتابی در احوال وی تألیف و چاپ کرده است
لغت نامه دهخدا